Ik begin met de beeldanalyse van de badende olifanten. Het schilderij is in 2003 door Fredriks gemaakt. Er is gebruik gemaakt van verf. De eerste indruk van het schilderij voor mij was dat ik het een schattig en liefdevol schilderij vond. Dit kwam doordat het vier olifanten zijn. Op mij kwam dit als een mooi beeld van een gezin over. Je ziet de olifanten vanaf de achterkant. Veder is er water te zien, die hun beelden weerspiegelt. Er zijn warme kleuren gebruikt wat een warm gevoel over brengt van het “olifanten gezin”. Wat hier ook aan mee draagt is dat ze zeer dicht tegen elkaar aan staan. Dit schilderij is figuratief-realistisch het komt zeer echt op mij over, het zou een beeld kunnen zijn wat je ziet tijdens een safari tocht. Een deel van het schilderij wat mij ook zeer aanspreekt is het gebruik van tegenlicht. Hierdoor zijn de olifanten hun spiegelbeeld te zien in het water. De kleur oranje is prominent aanwezig daarnaast is er ook blauw te zien waardoor af te leiden is dat de kunstenaar heeft gebruik gemaakt van een complementair contrast. De vormen in het schilderij zijn een combinatie van organisch en gesloten. De kunstenaar heeft gebruik gemaakt van afsnijding in zijn schilderij. Wat ons ook opviel is dat zij weinig gebruik heeft gemaakt van perspectief. Een leuk onderdeel van het schilderij is de compositie. Het is een diagonale compositie, de olifanten zijn van groot naar klein te zien. Ik vind de badende olifanten een zeer mooi schilderij. Het straalt warmte uit veder komt het gelukkige gezin gevoel bij mij naar boven. Ik vind het ook knap hoe de weerspiegeling in het water in beeld is gebracht. Een minpunt voor mij is, dat ik het jammer vind dat de grootste olifant niet helemaal te zien. 

Als tweede een beeldanalyse van het schilderij de verschijning van Dick bakhuizen van den brink die hij in 1997 heeft gemaakt. Het van verf gemaakte schilderij komt op mij mooi en pakkend over, het lijkt net alsof het gezicht je aan kijkt, Het schilderij beeld een abstract gezicht af, het is figuratief geabstraheerd. Op de verschijning is dus een abstract gezicht te zien. De neus en lippen zijn zeer duidelijk en springen naar voren vergeleken met de rest, wat onduidelijker is. Dick bakhuizen van den brink heeft warme kleuren gebruikt in contrast met koude kleuren. Licht heeft hij gebruikt doormiddel van eigen schaduw dit is te zien in het gezicht. De vorm van het schilderij is organisch. Bij de ruimte is overlapping gebruikt, het gezicht en de achtergrond overlappen elkaar. Veder heeft hij voor een centrale compositie gekozen. Dit schilderij is er één waar we wat langer naar hebben gekeken doordat het abstract lijkt op het eerste oog, maar een deel van het gezicht zie je goed. Dit spreekt mij zeer aan.  Jammer vind ik dat niet aan het abstracte sterk is vast gehouden door sommige delen naar mijn mening te duidelijk te maken.