De benaming voor het gebouw is het Achmea gebouw, het aders is Dellaertweg, 2316 WZ Leiden. Het kantoor van Achmea ligt vlakbij station Leiden Centraal, één van de drukste sporen van Nederland, om het langgerekte terrein zijn weinig aantrekkelijke gebouwen in de directe omgeving. Aan de spoorzijde staat een zes meter hoge betonnen muur, aan de andere kant bevindt zich een tunnel en kantoren zonder veel uitstraling.

Het Ontwerpbureau van het Achmea gebouw is VVKH architecten, de projectarchitect was Fons Verheijen.

Ik had het gebouw al meerdere malen bezocht, maar op 22 april ben ik meegegaan met mijn moeder voor foto’s te maken voor mij CA.

Dit was wel een leuke ervaring omdat ik aan mijzelf merkte dat ik totaal anders naar het gebouw keek, eerst was het gewoon het gebouw waar mijn moeder werkt. Maar nu ging ik kijken naar structuren, vormen, grootte, materialen en kleuren.

Één van de eerste dingen die mij direct opviel toen ik buiten stond was, dat het gelijk duidelijk was wat het moederbedrijf is van de dochterbedrijven in het gebouw. Er stond namelijk groot Achmea op één van de torens. Dit stond vanaf het Leiden centraal gezien op het vijfde en tevens ook laatste uitstekende deel.

Het gebouw is opgebouwd uit beton, staal hierop steunen de uistekende delen waardoor zich er een bedekt deel vormt onder de uitstekende delen. Ook bestaat het gebouw uit zeer veel glas in allemaal verschillende kleuren(transparant glas, rood, blauw en geel).

Het stuk grond was relatief krap en moeilijk te bebouwen voor wat de eisen waren, hierdoor hebben ze geprobeerd het gebouw zo compact mogelijk te houden. Verder hebben ze wat uniek is voor Nederland een driedubbel grondgebruik. Op dit deel bevindt zich onder de grond een parkeer garage voor de Achmea medewerkers, de garage is echter wel van beperkte ruimte dus mogen alleen de mensen die van ver komen hier parkeren. Hierboven bevindt zich een autowegdek. Boven het autowegdek staat het gebouw op pilaren, waardoor het er boven hangt.

Wat ik ook bijzonder vond was dat ondanks het gebouw zeer groot is en redelijk ombouwt staat het van binnen toch warm aanvoelde en vrij oogde(ik heb wel alleen de hal gezien en de afdelingen van eurocross assistance). Dit kwam doordat de entreehal op de begane grond hoog, lang en smal is waardoor het licht er van alle kanten doorheen kan komen. De kantoorverdiepingen zijn opgetild en verbreden zich naar boven toe zodat ook hier meer licht langs het gebouw op maaiveld(De bovenkant van het terrein dat een bouwwerk omgeeft) valt. Naast de weg is ruimte overgebleven voor een groenzone. Ook was de aankleding leuk. Het was totaal in stijl met het dochterbedrijf dat zich op de afdeling bevond(ik heb dit bij eurocross assistance zelf waargenomen, maar volgens verhalen is dit in de andere gevallen ook zo). Dit was gedaan in de vorm van kleuren, foto’s en quoten die het dochterbedrijf beschrijft en hun visie. Ook waren de afdelingen niet gewoon grootte ruimtes maar opgedeeld in kleinere ruimtes voor o.a. vergaderingen en opleidingen. Deze waren tevens wel van glas, waardoor je je dus kon afzonderen maar toch ook nog steeds deel uitmaakte van de afdeling.

Verder is het gebouw zeer prominent aanwezig in de omgeving, dit komt door de hoogte, grootte, plaatst(redelijk centraal) en kleurgebruik.

De gevel is opgebouwd uit aluminium elementen. De glasvlakken worden afgewisseld door gele, rode en blauwe delem en zijn afwisselend mat en glanzend toegepast. De kleuren zijn een verwijzing naar het kleurgebruik van Theo van Doesburg die in de jaren ‘20 van de vorige eeuw in Leiden kunstbeweging de Stijl oprichtte. Deze gevel is dan ook zeker een punt wat van buiten een aandacht trekker is. De gevel lijkt misschien simpel, gewoon een paar kleuren die door elkaar staan. Maar de gevel beschrijft zeer veel en geeft een goede uitstraling. De geschiedenis is er in verwerk, door de kleuren van Theo van Doesburg te gebruiken. Het gebruik van deze kleuren voor de ramen maakt het gebouw minder kil, wat een dergelijk groot gebouw meestal wel oogt vanaf de buitenkant. Door de hoeveelheid ramen lijkt het gebouw weer zeer transparant wat het ook is, maar echt naar binnen te kijken is weer moeilijker.

Ondanks dat tijdens de bouw al bekend was dat dit gebouw als kantoor van Achmea moest gaan dienen, is dit niet terug direct terug te vinden in het ontwerp. Buiten het feit dat Achmea op één van de uitstekende delen staat. De overeenkomsten met normale kantoren is dat het groot en hoog is. Maar de verschillen zijn groter. Het Achmea gebouw is transparanter en kleurrijker, vooral de combinatie van deze twee is opvallend.

Ik had natuurlijk door mijn eerdere bezoeken al een beeld, maar het was leuk om het gebouw op een andere manier te bekijken. Hierdoor zag ik nieuwe dingen, de naar mijn mening zeer bijzondere combinatie van de hoeveelheid ramen en hun kleuren, structuren, vormen, grootte en materialen. Ook ben ik het Achmea gebouw gaan vergelijken met andere kantoren.