Dit is een tentoonstelling om nooit te vergeten en als hij nog een keer in Nederland zou zijn, zou ik zeker weer willen want het sprak mij zo aan en ik vond zo mooi dat het niet zou gaan vervelen!

De tentoonstelling van de Titanic was niet blijvend(tot 11 mei). Dit komt doordat het een tentoonstelling is die de hele wereld over gaat, verder is Amsterdam EXPO er op ingericht om tentoonstelling maar voor enkele maanden te tonen waarna er weer een andere tentoonstelling komt.

Wat ik vond was dat de Amsterdam EXPO een goede plek was voor de tentoonstelling, er was genoeg ruimte om bijvoorbeeld de gangen precies zoals in de Titanic na te maken.

Ook was de opzet zeer goed. Het begon met het krijgen van een passagierskaart, met een naam erop van iemand die echt met de Titanic is meegevaren dus een passagier of een bemanningslid. Op deze kaart stond informatie over jouw persoon en aan het eind kon je kijken of “jij” de ramp had overleeft.

Hierna kreeg je een koptelefoon met een audioguide eraan, waarmee je kon aangeven bij welk voorwerp, welke zaal of welke foto je stond waarna er een verhaal werd verteld. Er stond ook wel tekst op de muren, maar deze teksten en wat je te horen kreeg was niet precies het zelfde waardoor je dubbel zoveel informatie kreeg.

De tentoonstelling was verdeeld in meerdere zalen, je kon maar één route lopen deze was goed opgebouwd en logisch. Je begon met het kennis maken met de eigenaren en ontwerpers van het schip. Vervolgens leerde je het schip kennen door informatie, voorwerpen die uit het wrak of dingen die waren nagebouwd.

Daarna werd er informatie geven over enkele passagiers.

Hierna werd de ramp beschreven, dit was mooi vertoont. Er werd verteld hoe het weer was, hoe mensen hebben gehandeld en sommige verhalen van overlevenden. Wat een indrukwekkend punt was aan dit deel was dat er in één van de zalen daadwerkelijk een ijsberg was neergezet en daarbij hoorde je een verhaal van één van de passagiers, door het verhaal en de entourage voelde alles erg echt. Na het vertonen van de ramp kwam je bij het deel wat erna gebeurde dus het ophalen van de passagiers en ook hier waren verhalen van mensen die de ramp overleefd hadden en bijvoorbeeld iemand hadden verloren.

Hierna kon je een film bekijken over het eerstendeel van de tentoonstelling maar dan toch weer op een andere manier verwoord.

Na het zien van de film kwamen wij bij het deel die vertelde over velen jaren na de ramp, dus het zoeken van het wrak en expedities die naar het wrak opzoek zijn geweest. Hier werd duidelijk weergeven wat ze allemaal gedaan hebben om het wrak te vinden in deze zaal waren veel voorwerpen die uit het wrak kwamen, dit was zeer indrukwekkend. Er was zelfs een voorwerp wat je aan mocht raken, dit gaf wel een vreemd idee.

Ondertussen waren alweer een paar uur om en waren we aan het eind van de tentoonstelling, waar je kon kijken of “jij”de ramp overleefd had ook was er informatie over laatst overleefde van de ramp, Milvina Dean(31 mei 2009 overleden). Tevens werd de EXPO aan haar opgedragen.

Als allerlaatste was er de mogelijkheid om foto’s te maken en souvenirs te kopen.

Ik was zelf erg positief over de inrichting omdat, dit in chronologische volgorde was waardoor je een goed beeld kon maken van het proces ervoor, de reis, de ramp en het proces na de ramp.  

De naam van de tentoonstelling sluit goed bij de tentoonstelling aan. Dit zijn natuurlijk allemaal dingen die heel oud zijn en door mensen gemaakt. Dit beschrijft tevens ook gelijk een deel van de inhoud. Gelukkig bestond de inhoud niet alleen uit de voorwerpen uit het wrak maar, werd er ook veel informatie verteld, waren dingen nagemaakt en was er beeld materiaal.

Naast de functie van de geschiedenis weergeven van de Titanic ramp, denk ik dat er nog meer functies van deze tentoonstelling zijn. Namelijk mensen over deze verschrikkelijke scheepsramp te laten nadenken en proberen enigszins een gevoel van de passagiers over te brengen. We zullen natuurlijk en gelukkig ook niet precies weten hoe dit voelt maar, ook maar een beetje een beeld hiervan te krijgen is al heftig. Wat ik denk wat een nog belangrijkere functie is, is dat de oprichters willen laten zien dat een ramp zoals deze nooit meer mag gebeuren!

Als ik deze tentoonstelling in één woord zou moeten beschrijven, zou ik kiezen voor indrukwekkend. Deze tentoonstelling omvat nog veel meer woorden maar, indrukwekkend wat het in de eerste plaats zeker.

Mijn verwachting viel enigszins mee, ik dacht meer een leuk gezinsuitje. Maar buiten het feit dat het gezellig om met het gezin te zijn heeft de tentoonstelling mij overdonderd.

Vanaf het begin tot het eind was ik geboeid, dit kwamen mede de persoonlijke verhalen van de passagiers die je in het begin al gelijk kreeg.